Przechwytywanie ze źródeł cyfrowych
W tym temacie opisano przechwytywanie ze źródeł DV (kamery wideo lub magnetowidu) i portu 1394. Kliknij tutaj, aby uzyskać informacje o przechwytywaniu ze sprzętu analogowego.
Podczas przechwytywania z pełną jakością można wybrać jedną z dwóch opcji kodowania i kompresowania danych wideo. W większości przypadków oczywisty jest wybór formatu DV, ale jeśli planowane jest wyprowadzenie ukończonego filmu na dysk (VCD, S-VCD lub DVD), korzystniejsze będzie wybranie formatu MPEG-1 lub MPEG-2.
Ponieważ podczas kodowania MPEG-2 muszą być prowadzone intensywne obliczenia, starsze komputery mogą nie być wystarczająco szybkie do osiągnięcia zadowalających wyników przechwytywania MPEG-2. Typ posiadanego sprzętu do przechwytywania oraz wybrana jakość przechwytywania pomagają w określeniu minimalnej wymaganej szybkości procesora. W przypadkach, w których program Studio zdoła oszacować, że komputer nie jest wystarczająco szybki do obsługi określonego przechwytywania, użytkownik zostanie powiadomiony o problemie i będzie mieć możliwość anulowania operacji.
DV jest formatem wysokiej rozdzielczości, a pliki w tym formacie zajmują dużo miejsca na dysku.
Kamera wideo kompresuje i zapisuje materiał wideo na taśmie z szybkością 3,6 MB/s z jakością zbliżoną do emitowanych materiałów wideo. Podczas przechwytywania dane wideo są przenoszone bezpośrednio z taśmy w kamerze na dysk twardy komputera bez wprowadzania jakichkolwiek zmian ani dodatkowej kompresji. Przechwytywanie wideo DV zajmuje bardzo dużo miejsca na dysku, dlatego jeśli miejsce na dysku jest problemem w systemie, lepiej przechwytywać małe fragmenty nagrania niż całą taśmę.
Ilość wymaganego miejsca na dysku można obliczyć, mnożąc długość materiału wideo w sekundach przez 3,6. Wynikiem jest ilość wymaganego miejsca w megabajtach. Na przykład:
1 godzina materiału wideo = 3600 sekund (60 × 60)
3600 sekund × 3,6 MB/s = 12 960 MB (12,7 GB)
Czyli 1 godzina materiału wideo zajmuje 12,7 GB miejsca.
Aby przechwytywać wideo DV, dysk twardy musi mieć możliwość stałego odczytu i zapisu z szybkością 4 MB/s. Warunek ten spełniają wszystkie dyski twarde SCSI i większość dysków UDMA. Przy pierwszej próbie przechwycenia obrazu program Studio przetestuje dysk twardy w celu sprawdzenia, czy jest on dostatecznie szybki.
Na dyskach DVD i S-VCD umieszczane są pliki w formacie MPEG-2, który jest rozszerzeniem formatu MPEG-1 stosowanym na dyskach VCD. Pliki MPEG przeznaczone do publikowania w Internecie będą miały niską rozdzielczość i format MPEG-1.
Panel opcji Format przechwytywania (Ustawienia Ø Format przechwytywania) zawiera opcje pozwalające na kontrolowanie jakości materiału przechwytywanego do pliku w formacie MPEG.